به گزارش فارس، غالب قندیل تحلیلگر مسایل راهبردی در مقاله جدید خود در پایگاه خبری-تحلیلی الشرق الجدید مسبب اصلی بحران سوریه را تجاوز بیگانه بر شمرده و از اعراب می خواهد موضع خود را به درستی تعیین نمایند.

غالب قندیل در مقاله جدید خود به بررسی نوع عملیات نظامی در سوریه پرداخته و می گوید: بسیاری از دولت‌ها و گروههای سیاسی در بررسی حوادث سوریه از واژه دخالت بیگانه استفاده نمی‌کنند. این اقدام کاملاً منافقانه است، چرا که دولت‌های حامی فعالیت‌های تروریستی در این کشور محکوم نمی‌شوند و اگر اقدامی برخلاف این امر صورت گیرد، نباید از آن به تلاش‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی برای براندازی نظام حاکم در سوریه نام برد.

حمایت‌های ایران، روسیه و چین مانع از شکست سوریه می‌شود

قندیل در تحلیل این موضوع موارد زیر را مورد توجه قرار می‌دهد:

نخست: دخالت بیگانه و تلاش نیروهای برانداز به دلیل استراتژی شناخته شده سوریه به نتیجه نخواهد رسید، چرا که تسلط بر این کشور، به دلیل شرایط خاص منطقه‌ای و بین‌المللی و نیز برخورداری  سوریه از حمایت دو قطب روسیه و چین و داشتن ارتباط عمیق با ایران و نیروهای مقاومت منطقه، سخت به نظر می رسد.

آمریکا، رژیم صهیونیستی و ناتو به خوبی دریافته اند که نبرد سوریه باعث ایجاد نبردی بزرگ در سطح منطقه و جهان خواهد شد. کسینجر به وضوح چنین خطری را گوشزد کرده و از همین رو غرب، نگران است که مبادا این نبرد دامنگیر رژیم صهیونیستی شده و حکومت‌های وابسته به غرب و تمامی منافع آمریکا در منطقه به خطر افتد.

سنگ تمام دولت‌های مخالف در حمایت از تروریست ها

دوم: اگر این اقدامات سیاسی، نظامی و اطلاعاتی، دخالت بیگانه قلمداد نشود، پس چه نامی باید بر آن گذاشت؟ ایالات متحده، فرانسه، انگلیس، آلمان، ترکیه، قطر و عربستان سعودی با یکدیگر متحد شده و با تقسیم بندی وظایف، سوریه را آماج حملات خود قرار داده اند. به این معنا که دولت های مذکور با پول و تسلیحات و فراهم نمودن دستگاه های پیشرفته ارتباطی و اطلاعات دریافتی از ماهواره و کادر جاسوسی خود، به حمایت از تروریست ها می پردازند.  در این راستا خاک ترکیه به مرکز آموزش این نیروها و مرکز فرماندهی آمریکا تبدیل شده است. دیگر آنکه بخش اطلاعاتی این کشورها در کشورهای همسایه سوریه بخصوص اردن و لبنان به پشتیبانی مالی و لجستیکی تروریست ها ادامه می‌دهند.

دولت‌های متجاوز به سوریه وقاحت را به حد اعلی رسانده‌اند تا جایی که به لحاظ علمی و منطقی باید از چنین اقداماتی به دخالت در امور سوریه و تلاش‌های براندازانه و راه‌اندازی جنگ داخلی یاد کرد. آنها با حمایت از گروه‌های مجرب تروریست که در کشتن افراد ید طولایی دارند، خواهان به خاک و خون کشیدن این کشور هستند. رسانه‌های غرب بر این باورند که متجاوزان به سوریه، هزاران نفر از نیروهای القاعده و تکفیری را از کشورهای لیبی، تونس، افغانستان، چچن، پاکستان، کشورهای حوزه خلیج فارس و اردن به سوریه منتقل کرده‌اند. این در حالی است که افسران اطلاعاتی همین دولت‌ها درخاک سوریه حضور داشته و با ارتش مبارزه می کنند.

مذاکره سیاسی تنها راه توقف بحران در سوریه است

سوم: تنها اقدام عملی برای رد این تجاوز، محکوم کردن دولت‌های درگیر و بیش از همه آمریکاست که در صف نخست قرار دارد. این دولت‌ها با حمایت نظامی، لجستیکی و امنیتی از تروریست ها باعث گسترش خشونت و ادامه درگیری ها در سوریه شده‌اند.

همین دولت‌ها از همان آغاز بحران با تحمیل فشار بر اپوزیسیون داخلی و خارجی مانع از انجام گفت‌وگوهای سیاسی شده‌اند. این اقدامات در حالی صورت می‌گیرد که عده‌ای دیگر ضمن اطلاع از اتخاذ چنین رویکردهایی، تلاش‌های خوبی را برای حل مسالمت‌آمیز بحران های موجود انجام داده‌اند و از دولت سوریه خواسته‌اند به منظور اقناع چهره‌های سیاسی و زعمای طرف مخالف، با آنها وارد گفت‌‌وگو شود.

باید گفت تجاوز به سوریه در لوای کارشکنی در انجام گفت‌وگوها و حمایت علنی از رشد خشونت در این کشور صورت می گیرد. کسانی که در پی خیانت به سوریه،دولت و مردم آن هستند، به خوبی از این امر مطلع هستند و با رد دخالت بیگانه، نقاب نفاق سیاسی به چهره زده‌اند.

واقعیت‌های بسیار حاکی از آن است که سوریه با تجاوزی استعماری روبروست که در رأس آن ایالات متحده قرار دارد و رژیم صهیونیستی و دولت‌های منطقه‌ای مخالف مقاومت از آن حمایت می‌کنند. اتخاذ هر نوع موضعی باید بر اساس توجه به این امر صورت گیرد و باید گفت تنها در صورتی می‌توان به صدق گفته‌های منادیان آزادی و مقاومت در کشورهای عربی پی برد که موضع خود را در قبال سوریه به روشنی مشخص کنند. کسانی که خواهان بالا بردن توان خود برای مقابله با رژیم صهیونیستی هستند باید صف خود را از دشمن جدا سازند و از دولت، ملت و ارتش سوریه حمایت کنند.