به گزارش خبرگزاری فارس، «یوکیا آمانو» مدیرکل آژانس بین‌المللی اتمی گزارش جدید خود درباره برنامه هسته‌ای ایران را در بین اعضای شورای حکام آژانس توزیع کرد که متن کامل آن به شرح زیر است:

A. مقدمه

1. این گزارش مدیرکل به شورای حکام و به موازات آن به شورای امنیت بوده که درباره اجرای توافقنامه پادمان‌های ان‌پی‌تی و مفاد مربوطه قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل در جمهوری اسلامی ایران است.

2. شورای امنیت تایید کرده است که گام‌های تعیین شده توسط شورای حکام در قطعنامه‌هایش، برای ایران الزام‌آور هستند. مفاد مربوطه به قطعنامه‌های مزبور شورای امنیت طی فصل هفتم منشور سازمان ملل تصویب شده و بر اساس شرایط این قطعنامه‌ها اجباری است.

3. این گزارش تحولات روی داده پس از گزارش قبلی مدیر کل GOV/2013/27 (بیست‌وهفتم مه 2013) و همچنین موضوعاتی که همچنان باقی مانده را مورد بررسی قرار می‌دهد. این گزارش بر زمینه‌هایی که ایران به تعهدات الزام آور خود به طور کامل پایبند نبوده تمرکز کرده است، تعهداتی که اجرای کامل آن‌ها برای ایجاد اطمینان بین‌المللی درباره ماهیت کاملا صلح‌ میز برنامه هسته‌ای ایران ضروری است.

B. تشریح موضوعات حل نشده

4. در نوامبر 2011، شورای حکام قطعنامه  GOV/2011/69 به تصویب درآورد که در میان دیگر موضوعات، تاکید کرده است که ایران و آژانس باید گفت‌وگوها برای حل تمامی موضوعات اساسی باقی مانده را افزایش دهند. این مذاکرات باید با هدف ارائه توضیحاتی درباره موضوعاتی نظیر دسترسی به تمامی اطلاعات مربوطه، اسناد، سایت‌ها، ‌مواد و افراد در ایران باشد. در این قطعنامه، شورای حکام ایران را فراخوانده است تا به طور جدی و بدون پیش شرط در گفت‌گوها وارد شده تا اطمینان بین‌المللی درباره ماهیت منحصرا صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران حاصل شود. با توجه به این موضوع، از ژانویه تا اوایل سپتامبر 2012، شورای حکام قطعنامه GOV/2012/50 را به تصویب درآورد که در آن در میان دیگر موضوعات، تصمیم‌گیری شد که همکاری ایران با درخواست‌های آژانس که با هدف رفع تمامی موضوعات برجسته، به منظور احیای اعتماد بین‌المللی به ماهیت کاملاً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران ضروری و حیاتی است. شورای حکام همچنین تأکید کرد که ضروری است که ایران هرچه سریعتر رویکرد ساختارمندی برای حل موضوعات برجسته مرتبط با ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته‌ای اش جمع‌بندی و اجرا کند. که برای گام اول شامل، فراهم آوردن دسترسی آژانس به سایت‌های مربوطه‌ای که این سازمان درخواست‌ کرده است، می‌باشد. از لحاظ این قطعنامه‌ها، در بین ژانویه 2012 و مه 2013، مقامات ایران و آژانس 10 دوره گفت‌وگوها در وین و تهران از جمله سفر مدیر کل به تهران در ماه مه 2012 داشته‌اند. اگر چه، هیچگونه نتایج ملموسی حاصل نشده است.

5. آژانس موفق نشده است همکاری اساسی با ایران در رفع موضوعات اساسی از جمله موضوعات مربوط به ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌ای ایران آغاز کند. از زمان گزارش پیشین مدیرکل، گفت‌وگوهای بیشتری با هدف جمع‌بندی سند رویکرد ساختارمند برگزار نشده است، البته دور دیگری از گفت‌وگوها برای 27 سپتامبر 2013 در وین برنامه‌ریزی شده است.

6. به منظور احیای اعتماد بین‌المللی به ماهیت کاملاً صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران، ضروری است که رویکرد ساختارمند، آژانس را به انجام راستی‌آزمایی موثر، قادر سازد، به این مفهوم که آندسته از فعالیت‌های راستی‌آزمایی را انجام دهد که برای حمایت از نتایج معتبر و موثق لازم می‌داند. بنابراین، ضروری است که سند رویکرد ساختارمند به اندازه کافی برای کاهش هرگونه سوء تفاهمات احتمالی آتی بین آژانس و ایران در اجرای رویکرد ساختارمند شفاف باشد. آژانس به ایران تضمین داده است تا نگرانی‌های امنیتی ایران را در نظربگیرد و آژانس برای وارد کردن مدالیته‌های سند رویکرد ساختارمندی که این نگرانی‌ها را برطرف می‌کند تمایل خود را اعلام کرده است.

7. مواردی که در ذیل به آنها اشاره می‌شود، دیدگاه‌های آژانس را درباره عناصر اصلی تشکیل دهنده سند رویکرد ساختارمندی شرح می‌دهد که دستیابی به توافق درباره آن تا کنون میسر نشده است:

• ضروری است تا آژانس به تمام مسائل برجسته بپردازد، نه اینکه تنها به مسائل مرتبط با ابعاد احتمالی نظامی برنامه هسته‌‌ای ایران پرداخته شود. بنابراین، این موضوع اهمیت دارد که سند رویکرد ساختارمند متمرکز شده بر مسائل برجسته در ضمیمه گزارش نوامبر 2011 مدیرکل (GOV/2011/65) به وضوح به این حقیقت اشاره کند که دیگر مسائل برجسته‌ای هنوز باقی مانده که باید به طور جداگانه به آنها پرداخته شود؛

• همچنین مهم است که به منظور اطمینان از پوشش جامع و رفع هرگونه ابهام، تمام جوانب ابعاد احتمالی نظامی، همانطور که در ضمیمه گزارش نوامبر مدیر کل به آن اشاره شده است، به طور صریح در سند رویکرد ساختارمند ذکر شود؛

• آژانس نیازمند آن است که بتواند اطلاعات بیشتری را درخواست کند و فعالیت‌های تعقیبی را آنطور که ضروری می‌داند به انجام برساند. این فعالیت‌های تعقیبی در عین حال که نگرانی‌های امنیتی ایران را نیز در نظر می‌گیرد، نباید شامل محدودیت دسترسی به "تمام اطلاعات مرتبط، اسناد، سایت ها، مواد و پرسنل فعال در ایران" شود (GOV/2011/69)؛

• نباید از آژانس انتظار رود که در ابتدا تمام جزئیات چگونگی، زمان و مکان انجام فعالیت‌های راستی‌آزمایی را فراهم کند و البته آژانس نیز در چنین جایگاهی نیست.

• آژانس نیازمند آن است که قادر باشد به مسائلی که قبلا مورد بحث قرار گرفته نیز در صورت لزوم بازگردد؛

• آژانس آمادگی دارد تا در هر صورت و هرزمان که مناسب تشخیص دهد راستی‌آزمایی موثری باید به انجام برسد،  اطلاعاتی را در اختیار ایران قرار دهد؛ و

• آژانس نیازمند آن است که بتواند راه‌حل رضایت‌بخش تمام مسائل مشخص شده در ضمیمه گزارش GOV/2011/65 را مورد تأیید قرار دهد، پیش از آنکه عنوان شود دیگر اینها مسائل برجسته‌ای نیستند و به این صورت به شورای حکام گزارش شوند.

C. تأسیسات عنوان شده تحت توافقنامه پادمان‌های ایران

8. ایران تحت توافقنامه پادمان‌های خود 17 تأسیسات هسته‌ای و 9 سایت خارج از تأسیسات را که در آنها مواد هسته‌ای به طور معمول مورد استفاده قرار می‌گیرد، به آژانس اعلام کرده است. علیرغم اینکه آژانس اطمینان دارد که فعالیت‌های صورت گرفته توسط ایران در برخی از تأسیسات در تناقض با قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت است، همانطور که در زیر به آن اشاره می‌شود،‌ همچنان به تأیید عدم انحراف مواد اعلام شده در این تأسیسات و سایت‌های خارج از تأسیسات ادامه می‌دهد.

D. فعالیت‌های غنی‌سازی مرتبط

9. ایران در تناقض با قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت فعالیت‌های غنی‌سازی مرتبط خود را در تأسیسات اعلام شده که در ذیل به آنها اشاره می‌شود، به حالت تعلیق در نیاورده است. تمام این فعالیت‌ها تحت پادمان‌های آژانس است و تمام مواد هسته‌ای، آبشارهای نصب شده و ایستگاه‌های تغذیه و تخلیه اورانیوم در این تأسیسات مشمول اقدامات نظارت وکنترل (محدودسازی) آژانس هستند.

10. ایران اعلام کرده است که هدف از غنی سازی هگزافلوراید اورانیوم (UF6) به صورت اورانیوم ِ235 (U-235) با غنای 5 درصد، تولید سوخت برای تاسیسات هسته‌ای‌ این کشور است؛ ضمن اینکه هدف از غنی سازی هگزافلوراید اورانیوم (UF6) به صورت اورانیوم 235 با غنای 20 درصد تولید سوخت برای راکتورهای تحقیقاتی است.

11. ایران از زمانیکه غنی سازی اورانیوم در تاسیسات هسته‌ای اعلام شده خود را آغاز کرده است در آن تاسیسات موارد زیر را تولید کرده است:

• 9704 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی شده به صورت اورانیوم 235 پنج درصد ( 744 کیلوگرم بیشتر از گزارش قبلی مدیر کل آژانس) که از آن 6774 کیلوگرم ( 417 کیلوگرم بیشتر از گزارش قبلی مدیر کل آژانس) به شکل هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده به صورت اورانیوم 235 پنج درصد باقی مانده‌اند و مابقی بیش از این حد فرآوری شده‌اند (چنانکه در پاراگراف‌های 20، 26 و 40 در ذیل شرح آن آمده است)؛ و

• 372.5 کیلوگرم (با 48.5 کیلوگرم افزایش از زمان انتشار گزارش قبلی مدیر کل آژانس) هگزافلوراید اورانیوم غنی شده به صورت اورانیوم 235 بیست درصد که از این مقدار 185.8 کیلوگرم (با 3.8 کیلوگرم افزایش از زمان گزارش قبلی مدیر کل آژانس) به شکل هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده به صورت اورانیوم 20 درصد باقی مانده‌اند و مابقی، بیش از این حد فرآوری شده‌اند (چنانکه شرح آن در پاراگراف 49 در زیر آمده است).

D1. نطنز

12. کارخانه غنی‌سازی سوخت: کارخانه غنی‌سازی سوخت یک کارخانه غنی‌سازی سانتریفیوژی است که برای تولید اورانیوم با غنای پایین نهایتا تا سطح اورانیوم 235 با غنای 5درصد، ساخته شده و اولین بار در سال 2007 آغاز به کار کرده است. این کارخانه به دو بخش سالن تولید A و سالن تولید B تقسیم شده است. بنا بر اطلاعات طراحی که ایران ارائه کرده، سالن تولید A برای استقرار 8 واحد هریک شامل 18 آبشار، طراحی شده و مجموعا 25هزار سانتریفیوژ در آن قرار می‌گیرد. در حال حاضر در یکی از واحدها سانتریفیوژهای نوع IR-2m نصب شده، در پنج واحد سانتریفیوژهای نوع IR-1 و در دو واحد دیگر هم سانتریفیوژی نصب نشده است. ایران همچنان باید اطلاعات طراحی سالن تولید B را ارائه دهد.

13. ایران در یک پرسشنامه اطلاعات طراحی به روزرسانی‌شده به تاریخ 29 جولای 2013، به آژانس اطلاع داد که قصد دارد تولیدات و پسماند واحدی که در آن آبشارهای IR-2m نصب شده است را از تولیدات و پسماند واحدهایی که در آن‌ها آبشارهای IR-1 نصب شده، جدا کند. ایران در نامه‌ای به تاریخ 20 اوت 2013، به آژانس اطلاع داد که این اقدام «ذاتا موقتی» است.

14. همانطور که در تاریخ 24 اوت 2013 گزارش شده، ایران 89 آبشار IR-1 را به طور کامل و بخشی از یک آبشارIR-1  را در سالن تولید A نصب کرده و اقدامات اولیه برای نصب 36 آبشار دیگر IR-1 نیز در این سالن تکمیل شده است. در آن تاریخ ایران اعلام کرده است که 54 مورد از این آبشارها با هگزافلوراید اورانیوم طبیعی تغذیه شده‌اند.

15. ایران به نصب سانتریفیوژهای نوع IR-2m در یکی از واحدهای سالن تولید A ادامه داده است. همانطور که در تاریخ 24 اوت 2013 گزارش شد، 6 آبشار به صورت کامل با سانتریفیوژهای IR-2m نصب شده و در حالت خلا به سر می‌برند و اقدامات اولیه نصب 12 آبشار IR-2m دیگر در این واحد نیز به اتمام رسیده است. نظیر گزارش همان تاریخ، هیچ‌یک از سانتریفیوژهای IR-2m در کارخانه غنی‌سازی سوخت با هگزافلوراید اورانیوم طبیعی (UF6) تغذیه نشده‌اند. ایران اعلام کرده است که عملکرد آبشارهای IR-2m با استفاده از 6 آبشاری که به طور کامل نصب شده‌اند، مورد سنجش قرار می‌گیرد.

16. همانطور که پیشتر گزارش شده، آژانس تائید کرده است که مشابه گزارش 21 اکتبر 2012، از زمان آغاز به کار این کارخانه در فوریه 2007، 85644 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی به آن تزریق شده و در مجموع 7451 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 5درصد، تولید شده است. ایران برآورد کرده است که از تاریخ 22 اکتبر 2012 تا 10 اوت 2013، ‌مجموعا 24946 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی به آبشارها تزریق کرده و در مجموع حدود 2253 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 5درصد تولید کرده، که این مقدار، میزان تولید هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح 5درصد از زمان آغاز تولید را به 9704 کیلوگرم رسانده است.

17. بر اساس نمونه‌های محیطی گرفته شده از کارخانه غنی‌سازی سوخت از فوریه 2007، و همچنین دیگر فعالیت‌های راستی‌آزمایی انجام شده، آژانس به این نتیجه رسیده است که این تاسیسات منطبق با پرسشنامه اطلاعات طراحی (DIQ) ارائه شده از سوی ایران، فعالیت کرده‌ است.

18. کارخانه غنی‌سازی آزمایشی سوخت: کارخانه غنی‌سازی آزمایشی سوخت (PFEP) یک تاسیسات تحقیقات و توسعه (R&D) و تولید اورانیوم آزمایشی با غنای پایین (LEU) است، که اولین بار در اکتبر 2003 عملیاتی شده است. این تاسیسات می‌تواند 6 آبشار را در خود جای دهد و به دو بخش تقسیم شده، که یکی از این بخش‌ها برای تولید اورانیوم آزمایشی غنای پایین نهایتا تا سطح اورانیوم 235 با غنای 20درصد طراحی شده (آبشارهای 1 و 6) و بخش دیگر آن برای تحقیقات و توسعه (آبشارهای 2، 3، 4 و 5) طراحی شده است.

19. بخش تولید: همانطور که در تاریخ 6 نوامبر 2012 گزارش شد، ایران در حال تزریق هگزافلوراید اورانیوم به دو آبشار مرتبط به هم (آبشارهای 1 و 6) که مجموعا 328 سانتریفیوژ IR-1 در آن‌ها وجود دارد، بوده است.

20. آژانس تائید کرده است که، همانطور که در تاریخ 15 سپتامبر 2012 گزارش شد، از فوریه 2010 یعنی زمان آغاز تولید، 1119.6 کیلوگرم از هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 5درصد به آبشارهای بخش تولید این کارخانه تزریق شده‌، و مجموعا 129.1 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 20درصد تولید شده است. ایران برآورده کرده است که از تاریخ 16 سپتامبر 2012 تا 16 اوت 2013، مجموعا 335.7 کیلوگرم از هگزافلوراید اورانیوم تبدیل شده به اورانیوم 235 با غنای 5درصد تولید شده در کارخانه غنی‌سازی سوخت به آبشارهای بخش تولید تزریق شده و تقریبا 48.7 کیلوگرم از هگزافلوراید اورانیوم غنی شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 20درصد تولید شده است. بنابراین میزان تولید هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 20‌درصد در کارخانه غنی‌سازی آزمایشی سوخت از ابتدای آغاز تولید، باید به 177.8 کیلوگرم رسیده باشد، که 174.6 کیلوگرم از آن از فرآیند خارج شده و مورد تائید آژانس قرار گرفته است.

21. بخش تحقیقات و توسعه: از زمان گزارش قبلی دبیر کل، ایران به صورت مداوم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی را به صورت تکی در سانتریفیوژهای نوع IR-6s و گاه به صورت تکی و گاه به صورت آبشارهای با ابعاد مختلف به سانتریفیوژهای IR-1، IR-2m، IR-4 و IR-6 تزریق کرده است. سانتریفیوژ IR-5 هم که به صورت تکی نصب شده، هنوز با هگزافلوراید اورانیوم طبیعی تغذیه نشده است.

22. از تاریخ 11 می 2013 تا تاریخ 16 اوت 2013، مجموعا حدود 460.7 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم طبیعی به سانتریفیوژهای بخش تحقیقات و توسعه تزریق شده، اما هیچ اورانیوم آزمایشی با غنای پایینی (LEU) به عنوان تولیدی از آن خارج نشده و آنچه به دست آمده، در پایان روند بازترکیب شده است.

23. بر اساس تحلیل‌ انجام شده بر روی نمونه‌های محیطی گرفته شده از کارخانه غنی‌سازی آزمایشی سوخت و دیگر فعالیت‌های راستی‌آزمایی انجام شده، آژانس به این نتیجه رسیده که تاسیسات همانگونه کار کرده است که ایران در پرسشنامه اطلاعات طراحی عنوان کرده بود.

D.2 فردو

24. کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو: کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو بر اساس پرسشنامه اطلاعات طراحی به تاریخ 18 ژانویه 2012، یک کارخانه غنی‌سازی سانتریفیوژی برای تولید هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 20درصد و تولید هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا سطح اورانیوم 235 با غنای 5درصد است. هنوز لازم است ایران اطلاعات بیشتری در مورد این تاسیسات ارائه دهد، به خصوص در سایه اختلاف موجود میان کاربری که پیش از این ایران برای این تاسیسات اعلام کرده و کاربری که اکنون این تاسیسات دارد. این تاسیسات که اولین بار در سال 2011 عملیاتی شده، 16 آبشار دارد که این آبشارها به طور مساوی بین واحد 1 و واحد 2 تقسیم شده‌اند و مجموعا 2976 سانتریفیوژ دارد. تاکنون، تمام سانتریفیوژ‌های نصب شده در این کارخانه از نوع IR-1 هستند. ایران همچنان باید به اطلاع آژانس برساند که کدام یک از این آبشارها برای تولید اورانیوم 235 با غنای 5درصد استفاده می‌شود و یا کدامیک برای تولید اورانیوم 235 با غنای 20درصد.

25. همانطور که در تاریخ 26 اوت 2013 گزارش شد، ایران همچنان به تغذیه 4 آبشار (متشکل از دو مجموعه از دو آبشار مرتبط به هم) واحد با هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا اورانیوم 235 با غنای 5درصد ادامه داده است. هیچ‌یک از 12 آبشار دیگر در کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو هنوز با هگزافلوراید اورانیوم تغذیه نشده‌اند.

26. همانطور که پیشتر گزارش شد، آژانس تائید کرده است که نظیر گزارش مربوط به 17 نوامبر 2012، از دسامبر 2011 که تولید آغاز شد، مجموعا 769 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم تبدیل شده به اورانیوم 235 با غنای 5 درصد تولیدی در کارخانه غنی‌سازی سوخت به آبشارهای کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو تزریق شده و 101.2 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی شده تا اورانیوم 235 با غنای 20درصد تولید شده است. ایران برآورد کرده است که بین تاریخ 18 نوامبر 2012 تا تاریخ 16 اوت 2013، مجموعا 653.1 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا اورانیوم 235 با غنای 5‌درصد به آبشارهای کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو تزریق شده و از زمان آغاز تولید تقریبا 93.5 کیلوگرم هگزافلوراید اورانیوم غنی‌شده تا اورانیوم 235 با غنای 20درصد تولید شده، که 186.3 کیلوگرم از آن از روند تولید خارج شده و توسط آژانس مورد راستی‌آزمایی قرار گرفته است.

27. بر اساس نتایج تحلیل انجام شده بر روی نمونه‌های محیطی گرفته شده در کارخانه غنی‌سازی سوخت فردو، و همچنین بر اساس دیگر اقدامات راستی‌آزمایی، آژانس به این نتیجه رسیده است که این تاسیسات منطبق با پرسشنامه اخیر اطلاعات فنی ارائه شده از سوی ایران فعالیت کرده است.

D.3 دیگر فعالیت‌های مرتبط با غنی‌سازی

28. ایران هنوز به درخواست‌های آژانس برای توضیح در مورد اعلامیه این کشور مبنی بر تصمیم برای ساخت 10 تاسیسات جدید غنی‌سازی اورانیوم که محل ساخت 5 مورد آن‌ها مشخص شده، پاسخی واقعی نداده است. آژانس در برابر درخواستش از ایران در مورد اعلامیه این کشور در تاریخ 7 فوریه 2010 مبنی بر به دست آوردن فناوری غنی‌سازی لیزری نیز اطلاعاتی دریافت نکرده است. در نتیجه عدم همکاری کامل ایران بر سر این موضوعات، آژانس نمی‌تواند این موارد را تائید کند و به طور کامل در مورد آن‌ها گزارش دهد.

E. فعالیت‌های بازفرآوری

29. پیرو قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت، ایران ملزم به تعلیق فعالیت‌های بازفرآوری خود شامل تحقیقات و توسعه است. ایران اعلام کرده است که «فعالیت‌های بازفرآوری ندارد».

30. آژانس به نظارت خود بر استفاده از سلول‌های داغ در رآکتور تحقیقاتی تهران و تاسیسات تولید مولبدینیوم، یودین، و رادیو ایزوتوپ زنون ادامه داده است. آژانس در تاریخ 11 اوت 2013، یک مرحله راستی‌آزمایی اقلام فیزیکی و یک مرحله هم راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی در رآکتور تحقیقاتی تهران انجام داد، و همچنین در تاریخ 13 جولای 2013 یک مرحله راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی در تاسیسات تولید مولبدینیوم، یودین، و رادیو ایزوتوپ زنون انجام داده است. آژانس تنها در مورد رآکتور تحقیقاتی تهران، تاسیسات تولید مولبدینیوم، یودین، و رادیو ایزوتوپ زنون و دیگر تاسیساتی که به آن‌ها دسترسی داشته، می‌تواند تائید کند که هیچ فعالیت بازفرآوری در ایران در جریان نیست.

F- پروژه‌های مرتبط با آب سنگین

31- به رغم قطعنامه‌های شورای حکام و شورای امنیت، ایران فعالیت خود در تمامی پروژه‌های مرتبط با آب سنگین، از جمله در اراک را تعلیق نکرده و همچنین ساخت ادامه‌دار رآکتور تحقیقاتی ایران (IR-40) ـ که تحت نظارت پادمان آژانس است ـ و تولید آب سنگین در «کارخانه آب سنگین» ـ که تحت نظارت پادمان آژانس نیست ـ را ادامه داده است.

32- رآکتور IR-40: این رآکتور یک رآکتور 40 مگاواتی تحقیقاتی آب سنگین است که می‌تواند 150 مجموعه سوخت اورانیوم طبیعی را دربرگیرد.

33 ـ در 7 آگوست 2013 آژانس اقدام به انجام یک راستی‌آزمایی اطلاعات طراحی کرده و مشاهده نمود که از زمان گزارش قبلی دبیر کل آژانس مخزن رآکتور در محلش نصب شده است. آژانس متوجه شد که تعداد زیادی از قطعات اصلی دیگر نیز هنوز نصب نشده‌اند، از جمله تجهیزات اتاق کنترل، ماشین تجدید سوخت و پمپ‌های خنک‌کننده رآکتور. ایران در زمان این راستی‌آزمایی به آژانس اطلاع داد حدود 90 تن آب سنگین تولید کرده و نشان داد که آب سنگین کافی برای راه‌اندازی رآکتور IR-40 را ندارد.

34ـ از زمان گزارش قبلی مدیر کل آژانس ایران شروع به تولید قطعات یدکی سوختی حاوی مواد هسته‌ای برای رآکتور IR-40 کرده است. (بند 47 در زیر را ببینید).

ادامه دارد