بمباران شهر درسدن آلمان توسط متفقین

بمباران درسدن در جنگ جهانی دوم از 13 تا 15 فوریه 1945 رخ داد. این حادثه پس از آن بسیار مورد بحث و اختلاف نظر بوده‌است. برای توصیف این حملات لقب Bombenholocaust (هولوکاست با بمب) به آن داده شده‌است. بمباران شهر درسدن یکی از بحث برانگیزترین عملیات نیروهای متفقین در جریان جنگ جهانی دوم است. در این بمباران شهر تاریخی درسدن که پایتخت ایالت زاکسن آلمان و معروف به «فلورانس بر کرانه الب» بود بکلی ویران شد و شمار زیادی از مردم غیر نظامی در آن کشته شدند. شمار کشتگان غیر نظامی بین 12000 تا 40000 تخمین زده شده‌است ,البته بسیاری از جمله کرت ونه‌گات که از نزدیک شاهد بمباران درسدن بوده آمار کشته‌ها رادر کتاب سلاخ‌خانه شماره پنج 134000 نفر ذکر کرده‌است. 5000 بمب‌افکن نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و نیروی هوایی ارتش آمریکا در این بمباران شرکت داشتند و 3900 تن بمب انفجاری قوی و بمب‌های آتش‌زا را طی 4 یورش، در کمتر از 15 ساعت بر شهر ریختند و 34 کیلومتر مربع از شهر را ویران کردند. در آتش‌سوزی بزرگی که در نتیجه بمباران رخ داد بقایای شهر نیز نابود شد. یک گزارش نیروی هوای آمریکا در سال 1953 از عملیات به عنوان بمباران توجیه شده? یک هدف نظامی و صنعتی، که 110 کارخانه و 50000 کارگر را در پشتیبانی از اقدامات نظامی آلمان در خود جای داده بود، توجیه کرد. برخلاف این، پژوهشگران متعدد این گونه استدلال کرده‌اند که زیرساختهای مخابراتی ، پلها و مناطق وسیع صنعتی خارج از شهر هیچ یک به طور کامل هدف قرار نگرفتند این طور استدلال شده که درسدن یک مرکز مهم تاریخی و فرهنگی و بدون اهمیت نظامی یا با اهمیت نظامی کم بود، و حملات بمباران مناطق بدون هیچ فرقی بین نظامی بودن یا نبودن آنها و بی هیچ تناسبی با اهداف نظامی بود.

گزارش شده‌است که یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات و روشنگری مردم رایش، 20 دقیقه به شدت گریست. پس از آن او حمله? شدیدی به هرمان گورینگ فرمانده? نیروی هوایی آلمان و وزیر رایش برای هوانوردی کرد و گفت: اگر قدرت آن را داشتم قبل از دادگاه او را دار می‌زدم.
گفته شده که این حملات، اولین بار بود که مردم کشورهای متفق از نیروهای خود در مورد اقدامات آنان برای شکست آلمان انتقاد کردند.
گونتر گراس نویسنده? آلمانی این واقعه را یک جنایت جنگی خوانده‌است. یورگن گانسل رهبر حزب دموکرات ملی آلمان این واقعه را یک کشتار جمعی خوانده‌است.

جنایت بزرگ کشتی کاپ آرکونا

در سوم مه سال 1945، نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا، کشتی کاپ آرکونا ( Cap Arcona ) و سه کشتی دیگر را در خلیج لوبک، در دریای بالتیک مورد هدف تیر بارهای خود قرار داده و آن ها را غرق کرد . این بزرگترین فاجعه دریایی تاریخ، بدون اطلاع عموم ، با تحریک نازی ها و سانسور و پنهان کاری انگلیسی ها، بوقوع پیوست . قرار بود با این کار اثر اعمال پلید و منفوری که در اردوگاه ها صورت گرفته شده بود را در آخرین روزهای جنگ جهانی دوم از خاطره ها محو سازند. بیش از 7500 تبعیدی، در فاصله چند دقیقه کشته شدند .
کاپ آرکونا ، موصوف به « سلطان آتلانتیک جنوبی » کشتی بخار سریع السیری بود با ظرفیتی بالغ بر 27571 تن و متعلق به ناوگان اقیانوس پیمای هامبورگ . کشتی با شکوهی، که با سه دودکش بزرگ قرمز و سفید تواما بر قدرت شتاب خود می افزود . کشتی کاپ آرکونا، کوئین ماری دوم دوران خودش به حساب می آمد . کوچکترین جزییات در درون کشتی در نظر گرفته شده بود : مبلمان نفیس، سوئیت شاهانه، کابین هایی که به سبک دوران ملکه ویکتوریا ترئین شده بودند، باغ زمستانی ، سالن ورزش، زمین تنیس و …. این کشتی استثنایی در سال 1942 ، به عنوان دکور برای نسخه آلمانی فیلم تایتانیک مورد استفاده قرار گرفته بود .
این کشتی که در کارگاه های کشتی سازی Blohm & Voss de hambourg ساخته شده بود روز 14 مه 1927 به آب انداخته شد . در جریان سفر افتتاحیه آن تمام شخصیت های مهم اروپایی حضور داشتند . از جمله شخصیت های فرانسوی حاضر می توان از اقای پییر کلوسترمن، چهره افسانه ای در هوانوردی جهانی نام برد . او بعد ها با 33 پیروزی و 400 ماموریت انجام شده ، ماهرترین خلبان هواپیماهای شکاری فرانسوی درجنگ جهانی دوم شناخته شد .
کاپ آرکونا توانسته بود در مدت 12 سال با تدارک سفرهای شگفت انگیز شهرت بسزا یی کسب کند . این کشتی در سال 1933 موجب غرور و سر بلندی رایش سوم بود و زیر پرچم نازی ها تمام اقیانوس ها را در می نوردید . روز 25 اوت 1939 برای مصارف جنگی به خدمت گرفته شد . بعد از اشغال لهستان کشتی در اسکله بندر دانزیک توقف کرد و به عنوان اقامتگاه شناور مورد استفاده نیروی دریایی جنگی آلمان (Kriegsmarine ) قرار گرفت .
تضاد بین بیچارگی زندانیان وکابین های مجلل کشتی
در سال 1944 با پیشروی نیروهای شوروی، کاپ آرکونا ماموریت انتقال سربازان و غیر نظامیان را بین دانزیک و کوپنهاک به عهده گرفت . ولی در جریان سفر توربین های کشتی از کار افتادند و در نتیجه برای انجام تعمیرات به یک کارگاه کشتی سازی اسکاندیناوی انتقال یافت و سپس به آلمان بازگشت . روز 14 آوریل 1945 هنگامی که کشتی کاپ آرکونا در خلیج لوبک ( بندر آلمانی در دریای بالتیک) لنگر انداخت تقریبا قابل راه اندازی نبود . نیروی دریایی جنگی آلمان تصمیم گرفت آن را به کمپانی دریایی هامبورگ جنوبی باز گرداند .

هنگامی که کشتی در خلیج لوبک لنگر انداخته بود گرفتار مرگبارترین فاجعه تاریخ دریانوردی شد. زیرا در همان روز 14 آوریل 1945 هانریش هیملر فرمانده قوای اس اس دستور داد که نگذارند هیچ تبعیدی ای زنده به دست قوای متفقین بیفتد . تا بدین ترتیب جنایات بی رحمانه ای که در اردوگاه ها ی مرگ روی داده بودند برای همیشه پوشیده بماند . ولی از بین بردن اجساد طولانی می نمود . در نتیجه تصمیم گرفتند اردوگاه ها را خالی کرده و تبعید شدگان را بیرون انداخته و در جاده ها رها کنند . بدین ترتیب روز 4 مه 1945 نیروهای متفقین اردوگاه نوئنگام که در 25 کیلومتری هامبورگ واقع شده بود و بزرگترین اردوگاه آلمان بود را کاملا خالی یافتند . در حالی که در بین سال های 1938 تا مه 1945 قریب 106 هزار تبعید شده از تمام ملیت ها و از جمله 11 هزار فرانسوی که تنها چند صد نفر از آن ها زنده بازگشتند، در این اردو گاه به اسارت در آمده بودند . « گام های مرگ » ابعاد فجیعی در این آخرین روزهای جنگ برای نیرو های اس اس، به خود گرفت و شیوه دهشتناک و موثری برای از میان برداشتن آخرین بازماندگان اردو گاه ها فراهم آورد . تعداد زیادی از زندانیان تیر باران شدند. برخی در کنارجاده ها با شلیک تیری در گردن کشته شدند . ولی تعدادی توانستند با مقاومت در برابر ضربه ها، تشنگی، گرسنگی و با امید به پایان یافتن جنگ ،از این جهنم رهایی یابند . از طرف دیگر قوای متفقین بعد از آ زاد سازی اردوگاه برگن- بلزن در روز 15 آوریل 1945از کشف فجایع دهشتناکی که در آن جا صورت گرفته بود دچار بهت زدگی شده بودند .
در این میان فرماندگان نازی که سعی داشتند به هر وسیله ای شده هر گونه اثری از اسرا را از میان بردارند، تصمیم گرفتند آن ها را در کشتی ها حبس کرده و در میان دریا غرق کنند . فرمانده ارتش نازی بخش هامبورگ کارل کوفمن ، به افسران اس اس دستور داد که اسرایی که در جاده ها آواره شده بودند را به سمت لوبک محلی که کاپ آرکونا در آن جا لنگرانداخته بود گسیل کنند . کشتی های باربری، تیئلبک، آتن ، دویتچلند که در خلیج لوبک لنگر انداخته بودند نیز برای تحقق این نقشه شوم در نظر گرفته شدند .
18 آوریل 1945 نیروهای اس اس وارد کشتی کاپ آرکونا شده و به افسران آن دستور آماده باش برای انجام« عملیات ویژه » ای را دادند بدون اینکه توضیح بیشتری بدهند . فرمانده کشتی هندریش برترام و فرمانده کشتی تیئلبک، جان جاکوبسن ، به خشکی فرا خوانده شدند و در جریان جرئیات این طرح مرگبار قرار گرفتند . جاکوبسن وقتی به کشتی اش بازگشت خدمه را در جریان جزئیات عملیات ویژه قرار داد و متذکر شد که خودش و فرمانده کشتی کاپ آرکونا از انجام این کار سر باز زده اند .
فردای آن روز جاکوبسن از فرماندهی کشتی اش عزل شد . از 19 تا 26 آوریل بیش از 11 هزار اسیر، پای پیاده به بندر لوبک رسیدند .صلیب سرخ سوئد که در محل حاضر بود سعی کرد از طریق مذاکره با هیملرامکان آزاد سازی آن ها را فراهم سازد. ولی بی فایده بود .از روز 20 آوریل اسرا به تناوب سوار کشتی می شدند . گریک افسر اس.اس به فریتز نوبمن کاپیتان کشتی آتن دستور داد که 2300 اسیر و 280 نظامی اس اس و کاپو را سوار کشتی خود کرده و آن ها را به کشتی کاپ آرکونا که در 4 کیلومتری بندر لنگر انداخته بود، برساند . او از انجام این کار امتناع کرد . ولی بعد از اینکه اورا به مرگ تهدید کردند به اجبار از دستور اطاعت کرد .افسران نازی و کاپوها به ضرب باطوم اسیران را سوار کشتی می کردند. چند ساعت بعدکشتی آتن بندر را به قصد کاپ آرکونا ترک کرد . وقتی به کشتی رسید فرمانده کاپ آرکونا از تحویل گرفتن اسرا سر باز زد . آتن تمام شب را در دریا گذراند و می بایست فردای آن روز، 21 آوریل، بدون اینکه بتواند اسرا را تحویل داده باشد به بندر بازگردد .
گریک ، افسر اس اس ، فرمانده ارشد نازی ماکس پولی را در جریان نافرمانی کاپیتان کشتی کاپ آرونا قرار داد . پولی هم به نوبه خود این مطلب را به ژنرال اس اس فرمانده گشتاپو هامبورگ « کنت باسویتس بهر» منتقل کرد ، او نیز کمیسرنیروی دریایی رایش کارل کوفمن را در جریان گذاشت . شب 21 آوریل، کوفمن، مشاور شخصی خود، افسر ارشد اس.اس. هورن را برای ملاقات با جان اگبر ، رئیس دفتر شورای کمپانی دریایی جنوب هامبورگ و مالک کشتی کاپ آرکونا فرستاد تا به او بگوید که کاپیتان برترام باید از دستورات اطاعت کرده و «زندانیان جنگی» را تحویل بگیرد ، در غیر این صورت کشته خواهد شد . در آن لحظه برای همه روشن بود که کاپ آرکونا و تمام اسرای آن قراراست در دریا غرق شوند واکنون سرنوشتشان در حال رقم خوردن است.

پنج روز گذشت و روز 26 آوریل افسر فرمانده لوینسکی و افسر اس اس گریک داخل کشتی کاپ آرکونا شدند . کاپیتان کشتی سعی کرد با آن ها مذاکره کند ولی بدون نتیجه بود . آنها آخرین پیشنهادتشان را مطرح کردند : یا فورا اجازه انتقال اسرا را از کشتی آتن به کاپ آرکونا صادر میکند و یا در دادگاه نظامی محاکمه شده و تیر باران می شود . کاپیتان برترام بالاخره تسلیم شد .
به دستورافسر اس اس ، کرشتاین ، نظامیان تمامی جلیقه های نجات و هم چنین نیمکت ها و صندلی ها را که امکان داشت برای زنده ماندن در دریا مورد استفاده قرار گیرد ، در انبارها جمع کرده و در آن ها را قفل کردند .
مدت چند روز کشتی آتن در رفت و آمد بین بندر لوبک و کشتی کاپ آرکونا بود. بغیر از تبعید شدگان سیاسی تمام زندانیان قبل از سوار شدن بر روی کشتی کاپ آرکونا یک یا دو روز را در کشتی تیئلبک گذراندند . بالاخره 6500 تبعیدی و 600 محافظ اس اس سوار کشتی شدند .
برای زندانیان ورود به کشتی موقعیتی سورئالیستی را بوجود آورده بود .آن ها که از راه پیمایی بسیار طولانی ضعیف و ناتوان شده بودند در راهروهای مزین به فرش های ایرانی قدم می زدند و در رستوران های شیک با دکوری به سبک دوران ملکه ویکتوریا سرگردان بودند . بعد به گروه های بیست نفره تقسیم شده ودر کابینی گنجانده شدند . برای اینکه جای بیشتری باشد مبلمان قیمتی را از کابین هابیرون آوردند ولی فرش ها و تابلو های قیمتی در اطاق ها باقی ماند ند .
خیلی زود این کشتی مجلل به جهنمی واقعی تبدیل شد .هرروز بیست تا سی نفر اسیر تلف می شدند .غذا و آب ناکافی بود . هر روز قایقی آب آشامیدنی کشتی را تامین می کرد وبا اجساد زندانیان به بندر لوبک باز می گشت . نگهبانان به خصوص با زندانیان روس بد رفتاری می کردند . به واسطه اینکه تصمیم گرفته شده بود که کشتی را غرق کنند از تعداد نظامیان اس اس به تدریج کاسته می شد و افراد ذخیره ارتشی 55 تا 60 ساله وکارمندان نیروی دریایی جایگزین آن ها می شدند.
روز 30 آوریل کشتی آتن آخرین سفر خود رابه طرف کاپ آرکونا انجام داد .ولی این بار برای بیرون کشیدن تعدادی از زندانیان بود چرا که کشتی به دلیل تجمع زیاد ، اجساد انباشته شده قربانیان و بوی تعفن حتی برای اس اس ها نیز غیر قابل تحمل شده بود . به دلیل مذاکره با صلیب سرخ سوئد موافقتنامه ای برای تسهیل آزاد سازی اسرای فرانسوی صورت گرفته بود . برای نازی ها شکست مسلم شده بود و سعی داشتند با این بخشش ها نظر کشورهای فاتح جنگ را جلب کرده تا شایداز تحریم ها و مجازات های که در انتظارشان بود کاسته شود. برخی از زندانیان با عجله چند لغت فرانسوی یاد می گرفتند تا بتوانند با فریب اقسران کشتی را ترک کنند . خیلی ها با گذراندن مصاحبه نهایی زبان فرانسه ملیت اصلی شان فاش شده و تیر باران شدند.
در مجموع 2000 تبعیدی فرانسوی و مستشار مستعمره های فرانسه موفق شدند روز 30 آوریل کشتی کاپ آرکونا و تیئلبک را ترک کنند . آن ها بعدا به سوئد منتقل شده و در آن جا بستری شدند . برخی از زندانیان فرانسوی از ترک کشتی ممانعت کرده و عقیده داشتند که شاید شرایط زندگی در سایر کشتی ها بدتر از این باشد . بدین ترتیب ناخواسته حکم مرگ خود را صادر کردند.
تبعید شدگان روز 30 آوریل1945 از خبر خودکشی آدولف هیتلر و اشغال برلین توسط قوای روس و تقریبا پا یان یافتن جنگ اطلاع یافتند . پنج روز بود که باز قایق هایی تبعید شدگان لاغر و گرسنه جدیدی اعم از ( مرد ، زن ، بچه ) را از اردوگاه اشتوت هوف نزدیک دانزیک در لهستان به بندر لوبک می آورد . قرار بود این ها نیز به کاپ آرکونا انتقال یابند .
یک دفعه روز 3 مه در حالی که زیر دریایی های آلمانی در خلیج لوبک در حال مانور دادن و آماده سازی خود برای حمله به کاپ آرکونا و غرق کردن آن بودند ، تانک های انگلیسی وارد صحنه شدند . آلمانی هابرای مقابله آماده گشتند .
صبح روز 3 مه یک هواپیمای انگلیسی پرواز شناسایی بر فراز خلیج لوبک انجام داد و متوجه کشتی کاپ آرکونا شد .اسرا که احساس کرده بودند بزودی آزاد خواهند شد با دیدن هواپیما دست تکان دادند . سربازان نازی حاضر در کشتی آتن به سمت هواپیما آتش گشودند . برای اینکه در تیر رس حملات ضد هوایی قرار نگیرد، هواپیما در10 هزار پایی پرواز می کرد و نمی توانست هویت افرادی که روی کشتی بودند را تشخیص دهد .
همانروز دو افسر انگلیسی به دفتر صلیب سرخ سوئد در لوبک مراجعه کرده تا جزئیاتی در مورد کشتی هایی که به زندان تبدیل شده اند به دست بیاورند .بعد از شنیدن گزارشی در این مورد قول دادند که در این رابطه برخورد لازم را خواهند کرد. متاسفانه برای تغییر برنامه عملیاتی که آغاز گشته بود دیگر خیلی دیر شده بود .چند هواپیما نیروی هوایی سلطنتی (RAF) بر فراز خلیج لوبک دیده شدند. چهار هواپیمای بمب افکن شکاری تایفون در موقعیت حمله قرار گرفتند . نازی ها که کشتی های نظامی خود را با پرچم سفید مشخص کرده بودند هم چنان پرچم هیتلر ی را بر عرشه تیئلبک، آتن ، دویتچلند و کاپ آرکونا برافراشته نگه داشته بودند . در ساعت 14 و30 دقیقه دید هوائی خوب بود و کاپیتان انگلیسی مارتین اسکات رامبلد فرمان حمله را صادر کرد . کشتی کاپ آرکونا و سایر کشتی ها مورد هدف تیر بار ها قرار گرفته و بمباران شدند . در این حمله ها خلبان فرانسوی پیرکلوسترمن نیز که به نیروی هوائی سلطنتی انگلیس ملحق شده بود حضور داشت. او از جمله شخصیت هایی بودکه در سفر افتتاحیه کشتی کاپ آرکونا نیز شرکت داشت . کشتی شعله ور در آتش می سوخت و در آب فرو می رفت . زندانیان فهمیدند فرصت زیادی برای فرار کردن ندارند . کاپیتان برترام در میان دود با ضربه زدن به زندانی ها راه باز کرده و از کشتی گریخت . افسران اس اس هم با شلیک مسلسل زندانیان را به وحشت می انداختند . خیلی از قایق های نجات سوراخ شدند تنها یک قایق توسط نازی ها به آب انداخته شد تا با آن فرار کنند .
در وحشت و ترسی غیر قابل توصیف زندانیانی که در جریان حملات ، کشته، دچار سوختگی یا غرق نشده بودند خود را به آب می انداختند . اکثرشان غرق شدند. سایرین نیز در آب های یخ زده شنا می کردند . خیلی ها مورد هدف توپ های 20 میلیمتری شکاری های انگلیسی قرار گرفته و کشته شدند. تنی چند با کمک ماهیگیران آلمانی که به کمکشان آمده بودند، نجات پیدا کردند. کسانی که سالم به ساحل رسیده بودند از نیروهای انگلیسی می خواستند فورا قایق های نجات را برای امداد رسانی به محل بفرستند .

پرچم سفیدی که بر عرشه کشتی تیئلبک افراشته شده بود نتوانست جلوی جنون انگلیسی ها را بگیرد . چند دقیقه بعد این کشتی هم مورد حمله قرار گرفت. تنها چند نفر موفق به فرار شدند.
کشتی به حالت عمودی درآمد و سپس به درون آب فرورفت . از 2800 زندانی کشتی تنها 50 نفر زنده ماندند. تمام نگهبانان و محافظین اس اس کشته شدند ، همینطور کاپیتان کشتی . صدای شیون و فریاد تا لوبک شنیده می شد .
4500 زندانی بر روی کشتی کاپ آرکونا ،2800 نفر در کشتی تیئلبک و 1998 نفر بر روی کشتی آتن حضور داشتند .316 زندانی کاپ آرکونا، 50 زندامی تیئلبک و تمامی زندانیان کشتی آتن نجات یافتند. در مجموع 7500 اسیر جنگی از 28 ملیت مختلف در کمتر از نیم ساعت و در جریان این بمباران هوایی کشته شدند .
در میان شادی و شعف پیروزی، روزنامه های انگلیسی و بین المللی تنها از «حمله موفقیت آمیز » هواپیما های انگلیسی صحبت کردند . فردای آن روز قوای انگلیسی وارد اردوگاه خالی نوئنگام شدند و قوای آلمان شمالی در نامه ای به مارشال مونتگمری اعلام شکست کرده، تسلیم شدند . چهار روز بعد در 8 مه 1945 جنگ در اروپا به پایان رسید .
هیچ کدام از دولت های انگلیس تا به حال به کشته شدن 7500 تبعیدی در خلیج لوبک که توسط هواپیما های آن ها صورت گرفته اشاره ای نکرده اند. نه حلقه گلی بر مزارشان گذاشته شده و نه هیچ سخنرانی به یابود شان برگزار شده است. اجساد قربانیان را درگورهای دسته جمعی که در مسیر ساحل بین لوبک و پلتزرهاکن حفر شده بود دفن کردند . بازماندگان این فاجعه جایگاهی درست کردندکه بر روی آن با حروف بزرگ سیاه نوشته شده :« برای یادبود ابدی از تبعید شدگان اردوگاه اجباری نوئنگام که در جریان غرق شدن کشتی کاپ آرکونا که در 3 مه 1945 کشته شدند.»
مقامات بریتانیا بعد ها توضیح دادند که حضورچند کشتی آلمانی در کنار کشتی کاپ آرکونا آن ها را به اشتباه انداخته و آنها تصور کرده بودند که این کشتی در اشغال نظامیان آلمانی است . در سال 2000 تاریخ نگار آلمانی، ویلهلم لانگه ، تاکید کرد که نیرو های بریتانیا یک روز قبل از بمباران ها از وجود این کشتی – زندان ها اطلاع داشتند ولی این خبررا منتقل نکردند. این فاجعه بدون کیفر و مجازات مسکوت مانده ودر کتاب های تاریخ نیز به آن اشاره ای نشده است.
طی سال ها و تا سال 1970 دریای بالتیک اجساد و باقی مانده کشته شدگان را به ساحل می آورد . در جریان محاکمه ای تحت عنوان « محاکمه کوریوهاوس»، افسر سابق اس اس ماکس پولی، فرمانده اردوگاه نوئنگام و رئیس اردوگاه تومان محاکمه گشتند و به اتهام جنایات جنگی در زندان هاملن به دار آویخته شدند .
تعدادی از افسران نازی اردوگاه نوئنگام در بین سال های 1945 تا 1948 توسط دادگاه های نظامی انگلیسی محاکمه شدند .ولی هیچکدام از آلمانی ها ی دیگری که در وقوع فاجعه کشتار تبعید شدگان این دو کشتی مقصر یا شریک جرم بودند تا به حال نه در دادگاه انگلیسی و نه دادگاه آلمانی مورد محاکمه قرار نگرفته اند .
تا سال 1950باقی مانده های کشتی کاپ آرکونا در اعماق خلیج لوبک باقی مانده بود. سپس غواصان آنرا تکه تکه کرده و آهن پاره های آن را به ساحل آوردند . این قطعات توسط کمپانی رولز رویس Rolls Royce که بمب های انگلیسی را ساخته بود، مورد بررسی قرار گرفت و از جزئیات آن عکس برداری شد تا بر آوردی ازقدرت و کارایی آن ها بدست بیاورند . چهار سال بعد از غرق شدنش، کشتی تیئلبک بیرون کشیده و تعمیر شد و کار خود را با نام Reinbek راینبک از سر گرفت . در سال 1961 کمپانی دریایی Knohr & Burchard کشتی راینبک راکه با پرچم پانامایی فعالیت می کرد ، فروخت .در سال 1974 این کشتی در اسپلیت یوگوسلاوی سابق اوراق شد .باقی مانده اجسادی که در لابلای قطعات کشتی پیدا شدند در 49 تابوت گذاشته و بالاخره درقطعه کاپ آرکونا در گورستان لوبک به خاک سپرده شدند .
اتحاد شوروی کشتی Athen آتن رابه عنوان خسارت جنگی گرفت و نام ژنرال بروسیلوو را بر آن نهاد . روز 27 مه 1947 کشتی به کشور لهستان هدیه داده شد و با عنوان Warynski وارینسکی مدت ها بین گدانسک ( دانزیک سابق) و بوینس آیرس از طریق هامبورگ در سفر بود. این کشتی در سال 1973 از سرویس خارج شد و به عنوان انبار شناور با مشخصه N P- ZPS 8 در شهر لهستانی اشتیتن مورد استفاده قرار گرفت .

امروز با گذشت 60 سال ازاین واقعه ، فاجعه ی لوبک هنوز تابو باقی مانده است. در فرانسه تنها چند نفر تبعیدی باقی مانده اند که در جستجوی حقیقت هستند . آنها می خواهند بدانند چراهیچ تاریخ نویسی در مورد این قسمت از جنگ جهانی دوم تحقیقی نکرده . چرا در کتابخانه های فرانسه هیچ کتابی به این تراژدی اشاره نکرده و چرا آرشیو های نیروی هوایی سلطنتی که مربوط به این واقعه می شود، تنها در سال 2045 قابل دسترسی خواهد بود ؟ این بازماندگان می خواهند در مورد سفاکی های صورت گرفته توسط نازی ها ،جنون جنگ و انتقام گیری های کورکورانه که منجر به کشتار هزاران بی گناه شد و به یاد و خاطره رفقای از دست رفته شان ، شهادت دهند .
فاجعه هیروشیما و ناکازاکی
قبلا به این موضوع به طور مفصل پرداختیم.
اشتباهات جنگی آلمان
بزرگ‌ترین اشتباهات آلمان که منجر به تغییر سرنوشت جنگ شد:
توقف 48 ساعته دونکرک به دستور هیتلر.

نبرد استالینگراد به دستور هیتلر.

توقف بمباران فرودگاه‌های نظامی انگلستان و به جای آن‌ها هدف قرار دادن لندن به دستور هرمان گورینگ در طی نبرد بریتانیا.

پایان.