به گزارش جهانبه نقل از مهر، «آریل شارون» دیروز مرد. نخست وزیر 85 ساله رژیم صهیونیستی بالاخره بعد از 8 سال زندگی نباتی در کما، بالاخره دیروز با اعلام پزشکان بیمارستان «هداسا» در تل آویو، به خط پایان زندگیش رسید. او یکی از سران رژیم صهیونیستی بود که به خاطر جنایت ها و نسل کشی هایش، نامش سر زبان ها افتاد و از او چهره ای منفور بین مردم ساخت. «قصاب صبرا و شتیلا» اگرچه از سال2006 پیش و به خاطر یک سکته مغزی شدید به کما رفت و هرگز در این 8 سال از دستگاه های نگهدارنده علائم حیاتی و تخت بیمارستان و زندگی نباتی اش جدا نشد، سرانجام با رضایت خانواده شارون و به دلیل هزینه های نگهداری او در این حالت که سالانه بیش از نیم میلیون دلار خرج روی دست صهیونیست ها می گذاشت، مرگ شارون به صورت رسمی اعلام شد.


«آریل ساموئل مردخای شرایبر » ملقب به آریل شارون، در سال 1928 در روستای کفر ملال به دنیا آمد. پدرش از جمله لهستانی تبارهایی بود که به قفقاز رفت و در آنجا به کشاورزی پرداخت. بعد از قفقاز به فلسطین رفت و در روستای کفر ملال ساکن شد. در سال 1933، آریل از پدرش تفنگی را به عنوان هدیه تولد دریافت کرد و شکار فلسطینیها را از او آموخت.پدرش دوست داشت شارون در رشته کشاورزی درس بخواند. به همین منظور او را از کودکی به مزارع موشاو (نوعی مزارع اشتراکی) برای کار کردن می برد. اما خلاف رأی پدر رشته کشاورزی را دوست نداشت. مدرک کارشناسی حقوق را از دانشگاه عبری قدس و کارشناسی ارشد همان رشته را از دانشگاه تل آویو دریافت کرد.آریل شارون دو همسر داشت. همسر اولش مارگارت، در سال 1962 در تصادف رانندگی کشته شده بود.پس از آن، شارون با لی لی خواهر مارگارت ازدواج کرد. پسر او از مارگارت در سال 1967 در یک حادثه تصادفی تیراندازی کشته شد. لی لی همسردوم او هم در سال 2000 درگذشت.

اما کارنامه شارون در رژیم صهیونیستی پر از جنایت های وحشتناکی است که در تاریخ ثبت شده است. این ها تنها گوشه ای از جنایت هایی است که شارون در انها نقش و حضور مستقیمی داشته است:

قاتلان هاگانا


شارون در سال 1942، زمانی که فقط 14 سال داشت به گروه هاگانا پیوست. کار گروه هاگانا اخراج فلسطینی ها از خانه‌ها و زمین‌هایشان بود و در صورت کوچکترین مخالفتی، مخالفان را به قتل می‌رساندند. گروه هاگانا از جمله گروه هایی بود که پس از تأسیس رژیم صهیونیستی، اولین هسته‌های ارتش اسرائیل را تشکیل دادند.

جنایت قبیه


روستای قبیه در 22 کیلومتری شمال شرقی قدس و 44 کیلومتری غرب رام الله قرار دارد. ساکنان قدیی و بازماندگان جنایت 60 سال پیش خوب به یاد دارند که در روز سیاه و وحشتناک این روستا، چطور صهیونیست ها مردم قبیه را قتل عام کردند. ساعت 7 بعد از ظهر 14 اکتبر سال 1953 نظامیان صهیونیست، با لباس مبدل میان مردم روستا امدند و ناگهان به روی اهالی روستا اتش گشودند و روستا را به تصرف خود در اوردند. در این جنایت، 69 مرد، زن و کودک بی گناه و بی سلاح فلسطینی به شهادت رسیدند و 41 خانه روستایی، ویران شد. رهبر گروه متجاوزان اسرائیلی ، جوانی 5 ساله بود به نام «آریل شارون».




آریل شارون (نفر وسط) با موشه دایان (سمت چپ) در غرب کانال سوئز در طول جنگ یوم کیپور، 1973. عکس خبرگزاری فرانسه

کشتار صبرا و شتیلا

در سال 1982 کشتار «صبرا و شتیلا» که در زمان تصدی وزارت جنگ توسط وی در جنوب لبنان رخ داد، از جمله سیاه‌ترین نقاط کارنامه سیاسی و نظامی او به شمار می‌آید. در این کشتار که تحت حمایت نیروهای اسرائیلی انجام شد، صد‌ها غیرنظامی فلسطینی به دست «فالانژ»‌‌‌ها کشته شدند. همین حادثه بود که لقب «قصاب صبرا و شتیلا» را برای او به ارمغان آورد.نیروهای اسرائیلی با همکاری برخی از نیروهای نظامی لبنانی دست نشانده با نقشه وزیر جنگ آن زمان آریل شارون به اردوگاه‌های صبرا و شتیلا در نزدیکی بیروت که برخی از پناهندگان فلسطینی را در خود جای داده بودند حمله کردند و حدود 800 نفر فلسطینی به اضافه تعدادی لبنانی را به قتل رساندند.



«جرج اسلویتزر» کارگردان هلندی می گوید که در زمان وقوع جنایت شارون را دیده است که با کلت کمری خود دو کودک فلسطینی را به قتل رساند.

کشتاری که به انتفاضه دوم رسید

ماه های پایانی سال 2000 بود. شارون که هوای نخست وزیری رژیم صهیونیستی به سرش رده بود، هوس کرد به مسجدالاقصی برود. اما وقتی «آریل شارون» قصد ورود به مسجد را داشت با اعتراض جوانان فلسطینی روبه رو شد و دیدارش نیمه کاره ماند. همین، بهانه ای شد برای دستور آتش. فردای آن روز وقتی فلسطینی ها برای اقامه نماز جمعه به مسجدالاقصی می رفتند، با صهیونیست های مسلحی روبه رو شدند که امده بودند برای تلافی. آتش سلاح های صهیونیست ها، موجب شهادت 7 فلسطینی و زخمی شدن 25 نفر دیگر شد. اماجرای این درگیری به «انتفاضه دوم» معروف شد.حدود 3 ماه بعد، شارونبه عنوان نامزد حزب لیکود برای تصدی نخست وزیری معرفی شد و قول داد در صورت انتخاب، کار فلسطینیان را در 100 روز تمام کند و موقعیت اسرائیل را در منطقه تثبیت کند. آرزویی که البته شارون نتوانست هیچ وقت آن را عملی کند و آن را با خود به گور برد.

ترور می کنم پس هستم

شارون از جمله نخست وزیران رژیم صهیونیستی بود که راه پیشبرد هدف هایش را ترور سران فلسطینی می دانست. ترور رهبران فلسطینی همچون «شیخ احمد یاسین»، «رنتیسی» که با فاصله ای کوتاه در عملیات‌های کماندویی به شهادت رسیدند، از جمله جنایات تروریستی قصاب صبرا وشتیلا بود که چهره او را در میان مردم منفورتر کرد.