مسلمانان روهینگیا از سوی مقام‌های میانمار مورد اذیت و آزار قرار می‌گیرند و برای گریز از نقض دلخراش حقوق انسانی خود به کشورهای دیگر پناه می‌برند؛ گروهی از این مسلمان زجر کشیده روز یک‌شنبه (8 مرداد، 29 ژوئیه) وارد جامو و کشمیر شدند.

نزدیک به 500 هزار مسلمان روهینگیا نیز برای فرار از اذیت و آزار به دنبال پناه‌گاه در بنگلادش هستند.

دیپو مونی، وزیر خارجه بنگلادش روز جمعه (30 تیر، 20 ژوئیه) گفت، این کشور به میانمار برای بازگرداندن پناهندگان به این کشور کمک می‌کند. این در حالی است که فرایند بازگشت این گروه از مسلمانان به میانمار ده‌ها سال وقفه داشته است.

این درخواست در حالی از سوی داکار بیان می‌شود که نگرانی‌ها درباره پاکسازی قومی گروه اقلیت مسلمانان روهینگیا در میانمار رو به افزایش است.

دولت میانمار از به رسمیت شناختن مسلمانان این کشور به عنوان شهروندان میانمار خودداری و ادعا می‌کند که آن‌ها مهاجران غیرقانونی هستند. مسلمانان روهینگیا دارای اصلیت پارسی، ترک، بنگالی و پشتون هستند که اوایل قرن هشتم میلادی به میانمار مهاجرت کردند.

سازمان ملل می‌گوید، ده‌ها سال تبعیض، روهینگیاها را بی‌وطن کرده است. همچنین، به گفته این نهاد بین‌المللی، دولت میانمار محدودیت‌هایی را درباره عزیمت مسلمانان این کشور اعمال می‌کند و آن‌ها را از حق برخورداری از زمین، تحصیل و خدمات عمومی محروم کرده است. سازمان ملل می‌گوید، مسلمانان روهینگیا یکی از اقلیت‌های جهان هستند که به شدت مورد اذیت و آزار قرار دارند.

رئیس جمهور میانمار 29 تیر (19 ژوئیه) گفت: “تنها راه‌حل” فرستادن نزدیک به یک میلیون مسلمان این کشور به اردوگاه پناهندگان سازمان ملل است که از سوی کمیساریای عالی پناهندگان این سازمان اداره می‌شود. وی افزود: “اگر کشور سومی بپذیرد، ما آن‌ها را به آن‌جا می‌فرستیم. به گمان ما راه‌حل مساله این است.”

با درخواست دولت میانمار برای اسکان مسلمانان روهینگیا در اردوگاه‌های جدید پناهندگان بر بدی وضعیت این گروه افزوده است.

این در حالی است که اونگ سان سوچی، نماد دموکراسی در میانمار نیز در برابر جنایات علیه مسلمانان روهینگیا سکوت کرده است.

در دو سال گذشته، مسلمانان میانمار برای رهایی از سرکوب‌ سازمان‌یافته دولت، تلاش می‌کنند با قایق از این کشور بگریزند.

بر پایه گزارش‌ها، از 21 خرداد تا 8 تیر (10 تا 28 ژوئن) 650 مسلمان روهینگیا به قتل رسیدند. همچنین، هزار و 200 نفر مفقود و بیش از 80 هزار تن دیگر از آنان بی‌خانمان شده‌اند.