فراریان عدالت على(ع) زبان به مدح وى گشودند  

1-روزى‏«نجاشى‏»در ماه مبارک رمضان دست‏به شراب خوارى زد،و على علیه السلام‏«حد»شارب الخمر را بر وى جارى ساخت،چون او از یک خانواده شریف بود،لذا وى و عده‏اى از خویشاوندانش‏«کوفه‏»را به سوى‏«شام‏»ترک کردند،و به دربار معاویه وارد شدند...

معاویه از آنان خواست نسبت‏به امیر المؤمنین علیه السلام بد بگویند!!ولى‏«طارق بن عبد الله نهدى‏»از میان آنان برخاست و گفت:اى معاویه!ما از کنار امام عادل و بحق فرار کرده‏ایم،دور او را افراد پرهیزکار و اصحاب رسول خدا فرا گرفته‏اند،آنان از«ناکثین و قاسطین‏»نیستند،این که ما فرار کرده‏ایم، تقصیر على نیست،بلکه گناه ما باعث فرار ما شده است!! ⁽¹⁾ در این قضیه آمده است که على از شنیدن آن سخنان خوشحال شد،و فرمود اگر«نهدى‏»امروز کشته شود شهید است!

آرى سخنان آنان آنهم در دربار خود«معاویه‏»تیرى بود بر قلب چرکین خلیفه ستمگر شام،ولى فضائل و مناقب و عظمت على علیه السلام آن چنان وسیع و گسترده است،که معاویه جز سکوت در برابر حق نتوانست اظهار مخالفتى بنماید.

پى‏نوشت:

1) شرح ابن ابى الحدید ج 4 ص 88 تا 91،و با اشاره کمتر وسائل الشیعة ج 18 ص 474 ح 1 فروع کافى ج 7 ص 216 ح 15،بحار الانوار ج 41 ص 9 ح 2.