همه ساله با فرا رسیدن پانزدهم ماه عبری نیسان در آغاز بهار یهودیان سراسر جهان یکی از بزرگترین اعیاد و یادبود مهمترین حادثه تاریخی خود یعنی خروج از مصر و آزادی پدرانشان از بردگی را برگزار می کنند.
تاریخ بشر در ادوار مختلف نشان دهنده فنی اقوام، به دست قوی مقتدرتر از خود بوده است. قوم یهود از اولین اقوامی است که مردانه بر علیه ظالمان و زورگویان قیام کرده و خود را از انحلال تدریجی جسمانی و روحانی نجات داده است. این روز نجات نه تنها در خاطر ملت یهود اثر پاک نشدنی به جی گذارده است بلکه یادآوری آن به صورت عید و جشن مذهبی و حتی فریضه ی ا.لهی درآمده است. اغلب ملل دنیا روز بخصوصی ر برای جشن استقلال و آزادی خود معین کرده اند ولی جشن آزادی ملت یهود معنی مذهبی عمیق و پیامی جهانی در بردارد. عید پسح خاطره واقعه ی است که داری عمیق ترین معنی آزادی است.
پسح، یعنی پیروزی مظلومین عابد بر ظالمین فاسق،
پسح، یعنی عشق و در خشکترین بیابانها از سرچشمه نعمتهی ا.لهی سیراب شدن،
پسح، یعنی یمان و بی هیچ وسیله ی به سلامت از دریی خروشان گذشتن،
پسح، سرمشق تمامی رنجدیدگانی است که مأمن و امیدی جز معبودشان ندارند،
پسح، یادآور رستن و رهاشدن از ظلم و بیداد و بی عدالتی، پسح، یادآور مرهم ا.لهی بر زخمهی دردکشیدگان است.
پسح تنها هدف، رهیی از بردگی مصریان و لذت بردن از آزاد زیستن نیست بلکه منظور تبدیل آزادی به وسیله ی برای عبادت خالصانه معبود و خدمت به بشریت است.
قیامهی رهیی بخش همواره پرافتخارترین صفحات تاریخ قوم یهود را به خود اختصاص داده و رهبران آن با برخورداری از یمان به خد.اوند و پشتیبانی از قدرت توده مردم، علیه بی عدالتی شوریده و پیههی ظلم را به لرزه درآوردهاند. مهمترین این قیامها، قیام علیه کاخ ستم فرعون بود که حدود 3312 سال پیش (2448 عبری) به رهبری حضرت موسی، پیام آور توحید و عدالت، انجام گرفت. حضرت موسی که در بطن دربار فرعون پرورده شده بود پس از آشنیی با رنج بردگان عبری و شناخت قوم خویش به تدریج آزادی همنوعان مظلوم خود را اندیشه کرد و خد.اوند نیز به خاطر خصوصیات بی نظیر اخلاقی و اعتقادی او، رسالت عظیم بنی اسرائیل را برعهدة وی نهاد.
نام گذاری این عید
نام پسح از معجزه و لطف ا.لهی در آخرین ضربت وارد شده به مصریان مشتق شده است. در ضربت دهم که منجر به مرگ اولزادهی مصریان شد، خد.اوند از آسیب رسانیدن به اولزادهی عبری چشم پوشی نمود. این لطف ا.لهی در تورا با لفظ «پاسَح» به معنی گذر کردن، جستن و رحم نمودن بیان شده است، لذ این عید را «پِسَح» نامیده اند.
این عید به نام هی دیگری نیز خوانده میشود که عبارتند از:
* عید فطیر یا عید مصاها: از آنجا که یهودیان هنگام خروج از مصر، فرصت کافی برای تهیه خمیر مناسب جهت پخت نان نداشتند، ناگزیر از خمیر ترش نشده - فطیر - استفاده کرده و نان فطیر تهیه کردند که این نوع نان در زبان عبری «مصا» نامیده میشود. به همین جهت است که یهودیان در این عید تنها مجاز به استفاده از مصا - و نه هیچ نان دیگری - هستند، از این رو این عید را عید مصاها می نامند.
* جشن بهاره: از آنجا که این عید همواره در اویل فصل بهار واقع میشود این نام را نیز به آن نسبت داده اند.
* جشن آزادی: این عید جشن آزادی بنی اسرائیل از یوغ بندگی مصریان است.
[ سه شنبه 91/6/7 ] [ 10:39 عصر ] [ جلال ]
